Bugün dünyanın bir numaralı konusu aşı. Kim üretecek, kim kime verecek? Ya da kim kime vermeyecek? Şurası açığa çıktı: Zenginler, fakirlere aşı falan vermeyecek. Ya da birtakım koşullarla verecekler: İşe yaramayanları verecekler, son kullanma tarihi geçmek üzere olanları verecekler, aylar sonra verecekler ve bir de tabii parasıyla verecekler.
Bu durumda aşı üreten güç sahibi olacak.
Peki ya fakirler üretirse aşıyı?
Küba’da bugün geliştirilme aşamasında bulunan beş aşı var. Bunlardan biri olan Soberana 2 isimli aşı son faza ulaştı. Ele güne muhtaç olmadan kendi aşısını uygulayacak Küba. Ele güne muhtaç olunduğunda ne olduğunu görüyoruz zaten.
Bu güzel bir gelişme. Bir de bunun nasıl aktarıldığına bakalım. İşte dünyanın en saygın yayınlarından The Economist. İşte haberi verirken Castro’yu tanımlama biçimi: cigar-puffing dictator… Küba’nın purocu diktatörü…
Yine Economist’e göre, Küba’nın sağlık alanındaki motivasyonu, şeker ihraç edemiyor diye sağlık ihraç etmekmiş. Bu sanki çok kolaymış gibi.
Sanki birinci derece ve kaliteli sağlık hizmetini vatandaşına bedava sunmak bir hedef değilmiş gibi…
The Economist’in haber dili müthiş başarılı bir gösterge. Bir büyüteç. Bu cümleler olmadan da -elbette- bu haber yazılırdı. Ama bunun yazıldığı dünyada zenginler de aşılarını paylaşırdı işte.
Küba’daki aşı çalışmaları için buraya: NPR’ın haberi
TUHAF ZAMANLAR 