şark’ta yalan ayıp değildir

Tuhaf zamanlarda yaşıyoruz. Bir haber ve bilgi sağanağı altında, internet kaynaklı müthiş bir hızla, yine internet sayesinde emsalsiz bir erişim gücüyle yaşıyoruz. Bir yandan da yine internet yüzünden, eylemekten çok bir şeylere maruz kalarak yaşıyoruz. 

En çok da yalanlara maruz kalıyoruz. Yalanlara, safsatalara, hilelere… 

Falih Rıfkı Atay, ‘Zeytindağı’nda “Şark’ta yalan ayıp değildir” diye yazar. 

Atay’ın günlerinde yalan Garp’ta da ayıp değildi aslında ama belki biraz örtülüydü. Yalan söylenirdi ve ortaya çıkmaması için çaba da sarf edilirdi. 

Bugün yine ne Şark’ta ne Garp’ta, ne Çin’de ne ABD’de ne de Türkiye’de yalanlar ayıp değil. Ama artık örtü de yok. Bu tuhaf zamanlarda kimse yalanını saklamaya çalışmıyor. Bilakis yalanı davasını desteklemek, saflarını sıklaştırmak, takipçisini hazır hikâyesini diri ve ilgi çekici kılmak için kullanıyor. 

Hikâye… 

Bütün mesele gelip ona dayanıyor. 

2013’te Pentagon için yazılan bir rapor, 21’nci yüzyılda savaşların artık topla tüfekle kazanılmadığını; yeni fetih türünün kalpleri, zihinleri ve fikirleri teslim almak olduğunu söylüyor; “savaşları artık ordular değil hikâyeler kazanıyor” diyor. 

Savaşları kazanmak isteyenlerin insanları, halkları hikayelere inandırması lazım. İnandırmak için de yapılmayacak şey yok. Yalanlar, baskı, sansür, dezenformasyon…

Hikâye sonuç alıyorsa ne bir örtü ne de ufacık bir dürüstlük çabası gerekiyor. Üstelik yalanların yakalanması da mahcup etmiyor. 

Tuhaf zamanlarda işler böyle. Şark’ta da Garp’ta da. Yollar yalanla örülü. Çatallanıyor, birbirine dolanıyor.

Daha da çatallanacağa benziyor. 

Bu blogda bu zamanlara ve zamanın tuhaflıklarına bakmaya çalışacağım. Başlayalım…